Konkurs 1.2_1 Rozwiązania innowacyjne w MŚP

1. Co należy rozumieć pod pojęciem  know-how?

Pojęcie  know-how używane jest w  wielu przepisach prawa. Prawo nasze nie definiuje jednak precyzyjnie co zalicza się do know-how, pozostawiając to każdorazowo do interpretacji.

Dlatego tez należy używać do określenia zakresu tego pojęcia wielu definicji prawnych, także z uwzględnieniem znaczenia słownikowego oraz z uwzględnieniem  faktu, iż ustawa o rachunkowości zalicza know- how do wartości niematerialnych i prawnych. (Art. 3 ust 1 pkt. 14 ustawy o rachunkowości - wartości niematerialne i prawne - rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:
a)    autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,
b)    prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,
c)    know-how.)

Z kolei ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych  definiuje know-how jako informacje związane z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej.
W prawie europejskim definicja know-how zawarta jest w Rozporządzeniu nr 772/2004 w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii (Dz.U. L z 2004 r. Nr 123 s. 11 , oraz Dz.U.UE-sp.08-3-74).
Stanowi ona w art. 1 ust 1 lit i), iż know-how to pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są:
•    niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne,
•    istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową oraz
•    zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności.

Definiując know-how należy więc uznać, że jest to zespół informacji niejawnych, istotnych i zidentyfikowanych we właściwej formie, stanowiących wartości niematerialne i prawne, a związane z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej.

Termin „niejawne" oznacza, że przedmiot umowy nie jest powszechnie dostępny i znany. Termin „istotny" informacje są ważne i niebanalne. Know-how musi więc być użyteczne, tzn. można oczekiwać, że daje ono możliwość polepszenia konkurencyjnej pozycji przedsiębiorcy, np. poprzez umożliwienie wejścia na nowy rynek lub zapewnienie przewagi konkurencyjnej w stosunku do innych, którzy nie mają dostępu do licencyjnego know-how lub innego porównywalnego know-how. (...) „Zidentyfikowanie" oznacza, że opisanie lub utrwalenie tak, aby możliwe było sprawdzenie, że spełnia ono kryterium poufności i istotności.
Do cech umowy know-how należy przekazanie tajemnicy receptury lub informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem technicznym lub naukowym (wyrok z 9 lipca 1996 r., I SA/Łd 556/96).
Umowa know-how upoważnia do korzystania z określonych praw podmiotowych. Jedna ze stron zobowiązuje się do przekazania drugiej wiedzy technicznej lub organizacyjnej o charakterze poufnym lub tajnym, bezpośrednio użytecznej w działalności gospodarczej w zakresie określonym w umowie.
W prawie polskim jest to umowa nienazwana - możliwość jej zawarcia wynika z zasady swobody umów (art. 353(1) kodeksu cywilnego).
Dobrami chronionymi umową know-how mogą być np.:
1.    nieopatentowane wynalazki
2.    niezarejestrowane wzory użytkowe
3.    informacje techniczne dot. stosowania patentów lub wzorów użytkowych
4.    doświadczenie administracyjne i organizacyjne związane z własnością przemysłową.