Interpretacje i wytyczne

Interpretacja z dnia 10.07.2008

Dotyczy możliwości zaliczenia osób zatrudnionych na podstawie kontraktu menadżerskiego do rocznych jednostek roboczych (RJR), i co za tym idzie, traktowania utworzonych w ramach tej formy zatrudnienia etatów jako kwalifikujące się do wpisania do Sekcji D Wniosku o dofinansowanie.

Według Załącznika 1 Artykułu 5 Pułap zatrudnienia Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającego rozporządzenie (WEE) nr 70/2001 i rozszerzającego jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju, liczba zatrudnionych osób odpowiada liczbie „rocznych jednostek roboczych”” (RJR), to jest liczbie pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w obrębie danego przedsiębiorstwa lub w jego imieniu w ciągu całego roku referencyjnego, który jest brany pod uwagę. Praca osób, które nie przepracowały  pełnego roku, które pracowały w niepełnym wymiarze godzin lub pracowników sezonowych, jest obliczana jako część ułamkowa RJR. Rozporządzenie określa również pojęcie personelu (osób, które zalicza się w skład Rocznych Jednostek Roboczych). Są to:
1)    pracownicy,
2)    osoby pracujące dla przedsiębiorstwa, podlegające mu i uważane za pracowników na mocy prawa państwowego,
3)    właścicieli prowadzących regularną działalność w przedsiębiorstwie i czerpiących z niego korzyści finansowe.
Dla rozstrzygnięcia zagadnienia niezbędne jest odniesienie się do znaczenia pojęcia pracownika na mocy prawa polskiego. Podstawowym aktem prawnym regulującym sprawy pracownicze jest ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Według Art. 2 ustawy pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Pracownikiem w znaczeniu tego artykułu jest wyłącznie osoba fizyczna, która jak określa kodeks jest zatrudniona, wskazane są przy tym podstawy nawiązania stosunku pracy (zatrudnienia), przy czym katalog wyliczający formy prawne zatrudnienia winien być uznany za wyczerpujący.
Co do formy prawnej kontraktu menadżerskiego, jest to umowa nienazwana. Przedmiot tej umowy trafnie opisał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 kwietnia 2002 r. (I PKN 776/00), w którym stwierdził, że zawarcie umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem (kontraktu menadżerskiego) powoduje przeniesienie przez właścicieli tego przedsiębiorstwa na osobę zarządzającą (menadżera) uprawnień do samodzielnego podejmowania czynności faktycznych i prawnych dotyczących zarządzania przedsiębiorstwem, co oznacza samodzielność w zakresie kierowania nim, swobodę w wyborze sposobu (stylu) zarządzania, możliwość wykorzystania dotychczasowych kontaktów handlowych, doświadczenia zawodowego, umiejętności organizacyjnych, reputacji, własnego wizerunku. Tych cech nie wykazuje stosunek pracy, w którym podmiot zatrudniający jest uprawniony do wydawania pracownikowi wiążących poleceń. Na podstawie kontraktu menadżerskiego można zatrudnić kadrę zarządzającą (np. członków zarządu). Treść zawartego kontraktu ma kształt indywidualny i jest wcześniej negocjowana. Zgodnie  z dyspozycją zawartą w art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zlecenia. Jest to umowa starannego działania. Polega ono na tym, że menedżer zarządza firmą i dąży do tego, aby firma osiągała określone rezultaty finansowe.
Mając na uwadze obowiązujące zapisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 364/2004 oraz obowiązujące regulacje prawa polskiego nie ma możliwości na mocy obowiązujących przepisów zaliczenia osób, z którymi zawarta została umowa w postaci kontraktu menadżerskiego do rocznych jednostek roboczych (RJR) i co za tym idzie, traktowania tych osób jako osób kwalifikujących się do wpisania w Sekcji D Wniosku o dofinansowanie.

Wstecz